چند روزیست که باران هم بی هیاهو خود را به شیشه می کوبد

خانه ام خالی تر از قبل به نظر می رسد

 من هم  پس از رفتنت در نوشته هایم

به جای نامت جای خالی می گذارم

هنگامی که از تو می نویسم

قلمم رنگ می بازد به گمانم

لحظه به لحظه  در وجودم کمرنگ می شوی

چشم به رفتنت دوخته بودم

درست در آن زمان که پایت را از گلیمت درازتر کرده بودی